Wanneer Lourens wordt gevraagd naar zijn drijfveren, antwoordt hij resoluut: “Ik wil mensen overbrengen dat het in het leven niet gaat om waar je begint, maar waar je eindigt. Dat geef ik ook mee aan mijn studenten. Ze hebben vaak een rugzakje, de meesten daarvan in ieder geval. En ik herken dat. Ik ben ook opgegroeid in een instabiele omgeving. Armoede, schulden, we maakten gebruik van de Voedselbank. Allerlei sociale problematiek. Het is mij uiteindelijk wel gelukt om mijn weg te vinden. Maar ik snap dat er genoeg jongeren zijn die afhaken of een andere kant opgaan. Ik weet hoe moeilijk het is om die lijn te bewandelen; het is een hele dunne lijn tussen maken en breken.”

Dat het hem wel is gelukt, wijt Lourens voor een deel aan een stukje geluk. Maar ook wel omdat hij een duidelijk doel voor ogen had. ”Studenten die een duidelijk doel voor ogen hebben, die doen ‘t het best, omdat ze al een idee hebben van waar ze naartoe gaan. Anderen hebben dat nog niet. Voor mij is het echt een fundamenteel besluit geweest: ‘Dit is niet het leven dat ik wil. Ik ga er alles aan doen om het anders te krijgen.’ “, weet Lourens nog.

'Ik geloof in jou'

Volwassenen kunnen in dit proces een belangrijke rol spelen volgens Lourens: “Ik geloof dat een leraar, die in jou gelooft, het verschil kan maken. En niet alleen leraren, maar alle volwassenen. Ze kunnen echt iets betekenen voor de jeugd. Dat zie ik ook echt zo; die verantwoordelijkheid, die voel ik. Ik heb zoiets van, voor die ene persoon die ook in een situatie zit als waar ik vroeger inzat, daarvoor kan ik iets betekenen. Door er te zijn en door geloof uit te spreken: ‘Jij kan het ook!’ Een van mijn teksten gaat daar ook over: vertrouwen geven, uitspreken: ‘ik geloof in jou’. Dat kan al zoveel verschil maken.”

Lourens is sinds zijn 15e bezig met teksten en muziek. Een uitlaatklep. Na het zien van een paar YouTube-clips en het bezoeken van optredens bij woordkunstpodia, was de keuze snel gemaakt. “Dat heeft er bij mij voor gezorgd, dat ik dacht: ‘Hé, dit is gaaf, dit wil ik ook doen.’ Je hebt alleen een microfoon en dan zitten ze allemaal naar jou te kijken, zo van: Wat ga je vertellen? Ik heb er wel een tijd over gedaan om een eigen stijl te vinden in het spoken word. En wat mij heel goed ligt, is een ‘’natuurlijke’’ stijl. Niet te veel nadruk op hoe het “moet” klinken, maar op het vertellen van het verhaal. Het stadsdichterschap is daarom een bekroning op al het werk dat ik de afgelopen jaren heb gedaan.”

‘Op de een of andere manier prikkelen’

Mensen bewegen het beste uit zichzelf en hun omgeving te halen, dat is waar het de nieuwe Stadsdichter om te doen is. “Ik wil mensen op de een of andere manier prikkelen. Ik weet het, inspireren is vaak zo’n leeg begrip, maar voor mij is het echt letterlijk mensen in beweging brengen. Dat je iets raakt in iemand. Of het nu als docent is, vanuit de politiek, als vader of als spoken word-artiest. Ik wil iets meegeven, zodat jij denkt: ‘Dit had ik nodig om verder te komen.’ ”

Voor zijn stadsdichterschap wil Lourens graag de samenwerking zoeken met andere creatievelingen uit Schiedam.  “Ik wil er partners bij betrekken, organisaties uit de stad. Samen met muzikanten of videografen mooie dingen maken voor de stad. Dat vind ik tof; mooie beelden van Schiedam en van de mensen. Ik kijk er naar uit… Ook om een andere stijl te brengen dan wat Yvette heeft gedaan. Maar ik wil de mensen vooral graag kennis laten maken met de kunst van het vertellen. Het is echt een ambacht!”